Ferenc Puskás

maring

Ferenc Puskás, prawdziwe nazwisko Ferenc Purczfeld (ur. 1 kwietnia 1927 w Kispest, zm. 17 listopada 2006 w Budapeszcie) – węgierski piłkarz i trener piłkarski, zwany przez rodaków Puskás Öcsi (öcsi tłumaczy się jako "młodszy brat"). Zmarł 17 listopada 2006 po długiej i ciężkiej chorobie, był dotknięty chorobą Alzheimera i od 2000 r. znajdował się pod stałą opieką medyczną.

Z powodu stopnia uzyskanego w węgierskiej armii, Puskása określano również pseudonimem Galopujący major. Puskás, występujący na pozycji łącznika, był zawodnikiem lewonożnym, gwiazdą i kapitanem legendarnej węgierskiej Złotej jedenastki z początku lat 50.

W wieku 12 lat Puskás porzucił szkołę i już jako nastolatek stał się profesjonalnym piłkarzem. Swoją klubową karierę rozpoczął w roku 1943 w klubie Kispest Honvéd Budapeszt. W 1958 roku przeniósł się do Realu Madryt, z którym trzy razy zdobył Puchar Europy Mistrzów Krajowych w 1959, 1960 i 1966 roku. W 1960, w finale z Eintrachtem Frankfurt zdobył 4 gole. Ówczesna drużyna Realu Madryt z Puskásem i Alfredo Di Stéfano w składzie jest uważana za najlepszy klubowy zespół w historii piłki nożnej. W całej klubowej karierze Puskás zdobył 511 goli, co stawia go na trzecim miejscu w historii za Pelém i Josefem Bicanem.

Puskás grał w olimpijskiej reprezentacji Węgier, która zdobyła złoty medal na Olimpiadzie w 1952 roku. W latach 1945 – 1956 Puskás wystąpił w zespole narodowym 84 razy i zdobył 85 bramek. W 1954 roku awansował z drużyną do finału Mistrzostw Świata, w którym jego drużyna przegrała z Niemcami Zachodnimi 2:3, mimo prowadzenia 2:0 (pierwszego z goli dla Węgier strzelił właśnie Puskás).

Na skutek powstania węgierskiego Puskás opuścił Węgry w roku 1956 i wyemigrował do Hiszpanii, gdzie grał w Realu Madryt. W latach 1961 – 1962 zaliczył 4 występy reprezentacji Hiszpanii (także podczas MŚ), jednak nie zdobył w nich gola. Łącznie w dwóch reprezentacjach rozegrał 89 spotkań międzypaństwowych i strzelił 85 bramek, co do 2003, kiedy to pobił go piłkarz reprezentacji Iranu Ali Daei, było rekordem skuteczności na szczeblu reprezentacyjnym.

Puskás zakończył karierę w 1966 roku. W 1981 wrócił na Węgry. Trenował zespoły w takich krajach jak: Hiszpania, Australia, Stany Zjednoczone, Kanada, Paragwaj, Chile, Arabia Saudyjska i Egipt, zanim w 1993 roku objął posadę selekcjonera reprezentacji Węgier, jednak tylko na 4 mecze. Największym jego trenerskim osiągnięciem było doprowadzenie w 1971 roku Panathinaikosu Ateny do finału Klubowego Pucharu Europy.

Ferenc Puskás cierpiał na chorobę Alzheimera i wymagał specjalistycznej domowej opieki. Był jednym z najsłynniejszych Węgrów, mieszkał w Budapeszcie. W 2001 roku jego imieniem nazwano węgierski stadion narodowy, na którym 14 sierpnia 2005 roku rozegrany został mecz Real Madryt – All Stars 2006, z którego dochód został przeznaczony na leczenie chorego Puskása.

W połowie września 2006 Puskas trafił do budapeszteńskiego szpitala na oddział intensywnej terapii. 16 listopada jego stan znacznie się pogorszył. Miał wysoka gorączkę i zapalenie płuc. Zmarł na drugi dzień nad ranem. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność układu oddechowego oraz krążenia spowodowane zapaleniem płuc.